تاریخچه درب چوبی قدیمی و معروف ترین درب های دنیا

تاریخچه درب موضوع جذابی است که قصد داریم در این مقاله به آن بپردازیم. پیش از آن ترجیح می دهیم به سوالات جالب (از جمله قدیمی ترین، بزرگترین ، امن ترین و …) در این حوزه پاسخ دهیم. در ادامه چندین سوال را مطرح کردیم و به آنها جواب دادیم. از شما خوانندگان عزیز میخواهیم هر سوال دیگری درباره درب و تاریخچه آن دارید در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید که به ادامه پرسش ها به همراه نام و مشخصات تان (در صورت تمایل) اضافه شود.

تاریخچه درب چوبی قدیمی در ایران
کشور ایران با داشتن تاریخچه ای غنی، دارای بناهای قدیمی بسیاری می باشد. در حقیقت درب چوبی قدیمی حیاط و در مجموع دربهای قدیمی، نمادی اصیل از فرهنگ و تاریخ ایرانی به شمار می آیند. درب های قدیمی چوبی در کشور ایران دارای ویژگی های متفاوتی هستند که ارتباط مستقیمی با فرهنگ ایرانی دارد.

در گذشته، درب ها دارای دو نوع کوبه بودند که هر کدام شکل و صدای متفاوتی داشتند. در سمت چپ درب یک قطعه فلزی با ضخامت بالا وجود داشت که یک صدای بم تولید می کرد، آقایان از این کوبه برای در زدن استفاده می نمودند. در حالیکه قطعه فلزی موجود در سمت راست که مخصوص خانم ها بود، یک صدای زیر ایجاد می نمود. در واقع با این کار اهالی خانه از جنسیت شخص میهمان آگاه می شدند.

از آنجایی که پوشش خانم ها در دین اسلام از اهمیت بالایی برخوردار است، خانم ها می توانستند با تشخیص اینکه میهمان مرد دارند، با یک پوشش مناسب به پشت درب مراجعه نمایند.

امروزه این درب ها منسوخ شده اند، اما همچنان درب های قدیمی در شهرهایی که بافت تاریخی شان حفظ شده است، مشاهده می گردد. مورخان معتقدند که قدیمی ترین درب که از دوران باستان در ایران به جا مانده، درب دروازه مهریز واقع در شهر یزد است.

ساختار درب های قدیمی ایرانی
در ادامه به معرفی اجزای دربهای قدیمی ایرانی می پردازیم.

دماغه : چوب نازکی است که معمولاً دارای قسمتی مشابه سرستون و پایه‌ای نظیر ته ستون است.

آستانه: در گذشته در قسمت پایین چارچوب درب های ورودی، برآمدگی کوچکی وجود داشت که در واقع مرز بین داخل خانه و فضای بیرونی بود. همچنین در هنگام بارندگی، در برابر ورود آب به داخل خانه نقش سد را داشت. در طول تاریخ آستانه دارای ارزش و اهمیت ویژه ای بوده است.

کوبه درب قدیمی : کوبه های برنجی دوگانه (مردانه و زنانه) بودند به صورتی که کوبه مردانه دارای صدای بم و کوبه زنانه دارای صدای زیر بود. در درب های سنتی کوبه های مخصوص خانم ها در سمت راست و کوبه های مخصوص آقایان در سمت چپ درب قرار می گیرد. این کوبه های از لحاظ ظاهری نیز با یکدیگر تفاوت دارند و این امر باعث تفاوت صدای تولید شده می شود. این کوبه ها همراه با برجستگی ها و تور رفتگی های به خصوصی طراحی می شدند و علت آن هم اعتقاد مردم به دور نگه داشتن افکار شیطانی از اهالی منزل بود.

امروزه استفاده از کلون و یا کوبه چندان رایج نیست اما در برخی از فضاهای سنتی از این اقلام برای زیباسازی بیشتر بهره می برند.